Πόσο επηρεάζει το μισθολογικό κόστος την παραγωγή ενός προϊόντος ;
Στις εποχές που διανύουμε, καθημερινά γίνεται μεγάλη συζήτηση περί ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων μειώνοντας το μισθολογικό κόστος. Κατά πόσο αυτό το ερώτημα όμως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα?
Έχοντας συνεργαστεί με αρκετές επιχειήσεις του ιδιωτικού τομέα, οι οποίες δραστηριοποιούνται σε διαφορετικές κατηγορίες τελικών προϊόντων (κατασκευές, δομικά υλικά, ένδυση & υπόδηση, τρόφιμα κλπ) μπορούμε να πούμε σχεδόν με μεγάλη βεβαιότητα ότι το μισθολογικό κόστος στην παραγωγική διαδικασία, δεν ξεπερνά σχεδόν ποτέ το 20% επί του συνολικού κόστους του παραγόμενου προϊόντος.
Οι πιο σημαντικές επιβαρύνσεις για την παραγωγή των προϊόντων μιας επιχείρησης είναι οι αναλώσεις των α΄& β΄υλών καθώς και διάφορα άλλα μεταβλητά κόστη, άμεσα εξαρτώμενα του όγκου της παραγωγικής διαδικασίας (π.χ. ΔΕΗ). Ειδικότερα στις μεγάλες επιχειρήσεις (οι αποκαλούμενες επιχειρήσεις της βαριάς βιομηχανίας), το περιθώριο συμμετοχής του μισθολογικού κόστους τους πολλες φορές δεν αγγίζει καν διψήφιο ποσοστό επί του συνολικού κόστους παραγωγής του τελικού προϊόντος (σε επίπεδο μοναδιαίας παραγωγής).
Η αδυναμία μείωσης των τιμών των α΄& β΄υλών καθώς και ο περιορισμός των λοιπών εξόδων στη διάρκεια της χρήσης σε συνδυασμό με τους χαμηλούς τζίρους των επιχειρήσεων , οδηγούν αυθαίρετα στην πιο εύκολη απόφαση, - τη μείωση του μισθολογικού κόστους. Αυτό όμως είναι ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί στην πτώση της αγοραστικής δύναμης του καταναλωτικού κοινού. Εάν υποθέταμε πως μια επιχείρηση απασχολούσε 10 εργαζόμένους, οι οποίοι θα πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους τελείως αμισθοί,τι πιθανότητες θα υπήρχαν έτσι ώστε αυτή η επιχείρηση να μειώσει το κόστος παραγωγής ανά μονάδα τελικού προϊόντος?
Η απάντηση είναι ελάχιστες. Διότι με ένα ποσοστό συμμετοχής του μισθολογικού κόστους στο 15% , όταν οι λοιπές δαπάνες παραμένουν σταθερές (και σε ορισμένες περιπτώσεις τείνουν αυξανόμενες) η πιθανότητα να αυξήσει τα ποσοστά πωλήσεων και κατ΄επέκτασιν τους τζίρους της η επιχείρηση είναι σχεδόν μηδαμηνές. Αυτό πολύ εύκολα μεταφράζεται ως εξής:
Αν υποθέσουμε ότι για μια επιχείρηση το παραγόμενο προϊόν της κοστίζει 100 € ,και καθόλου μισθοδοσία να μην έχει προς το προσωπικό της,πάλι τελικό κόστος το προϊόν για να παραχθεί θα χρειαστεί 85 €. Έχοντας όμως αφανήσει το εισόδημα των υποψηφίων πελατών σου, με μαθηματική ακρίβεια το προϊόν που παράγεις ως επιχείρηση θα μείνει αδιάθετο.
Αντ΄αυτού όμως υπάρχουν
Επομένως όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε όλοι μας ότι η μείωση του μισθολογικού κόστους δεν είναι πανάκαια, τόσο πιο γρήγορα θα βγούμε από την ύφεση, τόσο πιο γρήγορα θα εκλείψει αυτός ο προαναφερόμενος φαύλος κύκλος.
Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφέρω πως υπάρχουν άλλοι πιο ενδεδειγμένοι τρόποι μείωσης του κόστους μιας επιχείρησης. Για παράδειγμα η προμήθεια μεγαλύτερης ποσότητας α΄ύλης , σε χαμηλότερες τιμές ή η μαζική παραγωγή κάποιων παραγόμενων κωδικών, είναι κάποιες από τις τεχνικές μείωσης του κόστους. Αυτό όμως πρέπει να γίνει συντεταγμένα λαμβάνοντας υπόψη όλες εκείνες τις παραμέτρους που διαμορφώνουν το τελικό κόστος του παραγόμενου προϊόντος με την καθοδήγηση του κοστολόγου.